حسن پارسایی سال 1331 در سنندج متولد شد. دوران دبستان، راهنمایی و دبیرستان را در همانجا گذراند. او از همان سال­های دوران کودکی به داستان­های کوتاه بسیار علاقه داشت و داستان­­هایی را که در مجله کیهان بچه­ها چاپ می­شد،
می­خواند. همزمان مجذوب سینما شد و بیشتر وقت خود را با رفتن به سینما و خواندن داستان­های کوتاه می­گذراند.

در دوران راهنمایی شروع به سرودن شعر کرد. در سال­های آخر دبیرستان به طور جدی به نقد و بررسی فیلم­ها، اجرای نمایش­ها و هنرهای تجسمی پرداخت. اولین داستان کوتاهش را در سال 1352، وقتی هنوز شعر می­سرود، نوشت. در سال 1354 وارد دانشگاه تهران شد و در رشته زبان و ادبیات انگلیسی به تحصیل پرداخت.

بعد از انقلاب اسلامی نوشتن نمایشنامه و رمان را آغاز کرد و در پی آن سرودن شعر را کنار گذاشت. اما به طور جدّی به نقد و بررسی داستان­های کوتاه، رمان، نمایشنامه و نمایش ادامه داد.

تاکنون بیش از 350 مقاله و نقد درباره داستان کوتاه، رمان، نمایشنامه و نمایش در روزنامه­ها و مجلات چاپ و در سایت ایران تئاتر: (www.theatre.ir) ؛ و نیز مجموعه داستان روشنایی بعد از غبار و رمان­های: در گذار عشق و مرگ؛ رؤیاهای ماندگار و گمشدگان هم آواز می­خوانند، از سوی وی منتشر شده است. در سال­های 1384، 1385 و 1388 به ترتیب از سوی خانۀ تئاتر، کانون ملی منتقدان تئاتر ایران (بخش غیرعضو) و تماشاخانۀ سنگلج به عنوان منتقد برتر برگزیده شده است.

او هم­اکنون عضو «انجمن نویسندگان کودک و نوجوان» و «خانه تئاتر» است و به تدریس زبان ­انگلیسی، زبان تخصصی سینما، زیبایی­شناسی در هنر، روان­شناسی شخصیت و نوشتن نقد نمایش، نمایشنامه و رمان اشتغال دارد.